غذا خوردن نیکی در سن 10 ماه و 23روزگی

امروز فهمیدم که دیگه واقعا یک نی نی 11 ماهه چقدر میل به استقلال داره غذا که میارم دهنشو یه جور باز و بسته میکنه و صدا در میاره ملچ ملوچ که میگم طفل من چقدر گشنه است ولی با اولین قاشق در میره هر چی منتظر میشم دورتر میشه و دلش بازی میخواد لباسش رو تازه عوض کردم شیر خورده منتظر بابایی هستیم میبینم سرش رو گذاته زمین و تند تند داره شصتش رو مک میزنه گفتم حتما گشنه است و خوابش میاد  فوری واسش غذا گرم کردم و زیرانداز انداختم آوردمش پیش خودم ولی همش میخواست دستش رو بزنه تو غذا بالاخره من کوتاه اومدم و ظرف غذا رو گذاشتم جلوش اولش همش رو ریخت زمین بعد مشتی برمیداشت و به زور میکرد تو دهنش البته خوب بیشترش میریخت زمین منم ذوق زده تماشاش میکردم غذا خوردنش 20 دقیقه طول کشید تو این فاصله زیرانداز رو جم کرد غدا رو رو فرش کرم رنگ که تازه شستیم مالید رو لباسا و سر روش مالید باباش اومد از ذوقش با دستای چرب پرید بغل باباش بعدشم از اونجایی که هنوز نمیتونه مستقل بلند بشه از لباس من گرفت و بلند شد و به نشانه موفقیت میخندید من و بابایی هم خندیدیم در عرض 20 دقیقه که نمیدونم چقد غذا خورد ولی میدونم کلی حال کرد تمام خونه و زندگی چرب و چیلی شد ولی فدای سرت مامانی هر چند به نظر بعضیا این وضع غیر قابل تحمله اما ما تحمل میکنیم خیلی از حساسیتهامون کم شده بیشتر سعی میکنیم یه کاری کنیم که از بودن پیش هم لذت ببریم و واقعا از اینکه دختر شادی دارم و باعث آفرینش لحظه های شاد واسمون میشه خدا رو شاکرم