و قضیه خواب همچنان ادامه دارد

همونطور که از اول فکر میکردم بزرگ کردن و تربیت بچه ها خیلی خیلی کار سختیه ولی همونطور که ساختن یه شهر جدید آسونتر از درست کردن یه شهر خرابه ، تربیت یه بچه ای که هیچی از این دنیا نمیدونه و هر چی با تکرار تو دهنش نقش میبنده خیلی آسونتر از اینه که من بخوام اصول تربیتی رو واسه بقیه آدمها توضیح بدم و سر هر مساله ای باهاشون کلنجار برم که آقاجون این حرف رو نزنید ، این کار رو نزنید واسه بچه ام خوب نیست .

گاهی واقعا کم میارم مثل امروز مثل دیروز که نمیتونم نیکی رو اونجور که دوست دارم بخوابونم میدونم مامان و بابام شدیدا نیکی رو دوست دارن میدونم تمام دنیاشون نیکیه و به خاطر همین دوست داشتن میخوان راحتی اون رو فراهم کنن ولی من به فرداش فکر میکنم فردایی که به زودی میاد واون موقع همه این کارا تو ذهن نیکی نقش بسته و اون موقع باعث اذیتش میشه که بگم مامان جان این درستشه

بابام سعی میکنه حساسیت من رو درک کنه ولی نمیتونه مثل من عمل کنه .میگم نیکی عادت داره تنها بخوابه من فقط اروم کنارش میشینم گاهی واسش حرف میزنم گاهی شعر میخونم و گاهی ازش تعریف میکنم که با وجودش چقدر منو به زندگی دلگرم کرده اونم هی غلط میخوره تا جای راحتش رو پیدا کنه و میخوابه ولی بابا بغلش میکنه هی نوازشش میکنه واسش یه چیزایی زمزمه میکنه و از اونجایی که نیکی بابا رو خیلی دوست داره با صدای اون تازه یاد بازی میفته میخنده گاه حرف میزنه خلاصه طوری میشه که بابا بغلش میکنه میبرتش بیرون چون دیگه هیچکدوم خوابشون نمیاد .  

خدا بهمون صبر بده که بتونم دخترم رو خوب و درست تربیت کنم  در عین حال احترام مامان اینا رو حفظ کنم