یه ظهر تابستونی

گاهی وقتا آدم رویا پردازی میکنه

میره تو یه عالم دیگه

میگه بچه دار میشم کلی زندگیم حال میاد

کلی عشق میکنم لباسای رنگارنگ تنش میکنم چیلیک چیلیک عکس میندازم ازش میبرمش پارک با هم میدویم با هم قدم میزنیم با هم میخندیم و کلی فکرای رنگارنگ

همه اینا هست واقعا بچه زندگی آدم رو رنگی میکنه

ولی در کنار همه اینا واقعیت هایی هم هست که فقط و فقط یه مادر میفهمه  مثل داستان خوابیدن حالا بگذریم از بعضی بچه ها که مثل فیلما سر ساعت میخوابن و راحت و مودبانه بیدار میشن و دردسری واسه والدینشون ندارن

ظهر تابستونه و دلم میخواد بخوابم خواب چشمام رو گرفته ، بابا داوود هم همینطور

با بچه ها حرف میزنم و میگم فقط و فقط نیم ساعت اجازه بدید من چشمام رو ببندم

رو تختم دراز کشیدم چشمام رو بستم که نیکی صدا میکنه مامان بند لباسم رو باز مکن میخوام لباسم رو عوض کنم

زیپ و بندش رو باز میکنم و میره

دوباره چشمام رو میبندم که صدا م میکنن که ما شیر میخوایم

بلند میشم و شیر گرم میکنم و میدم دستشون دوباره تاکید میکنم من فقط نیم ساعت میخوام بخوابم

رو تخت دراز میکشم و دوباره صدا میاد مااااامااااان جیشم داره میریزه میگم خودت برو میگه نههههه بیاااااا

بلند میشم نیکی رو میبرم دستشویی

نیکان رو هم محض احتیاط عوض میکنم

تلوزیون رو روشن میکنم میزنم شبکه کارتن جا میندازم میگم دراز بکشید نگاه کنید

دراز میکشم دیگه گاهی به مرز جنون میرسم

وااااای باز صدای گریه نیکان تلوزیون رو خاموش میکنه و نمیذاره نیکی ببینه از همون اتاق تهدیدش میکنم نیکان دفعه بعد تکرار شه میندازمت اتاق به آبجی کاری نداشته باش

دو دقیقه بعد نیکی بالا سرم واستاده و داره به روش خودش التماسم میکنه که موهاش رو جمع کنم

مامان به جون من

مامان به عشق من

دفعه آخره صدات میکنم

همین یه بار موهام رو جمع کن

با بی میلی و ژولیده حال بلند میشم موهاش رو جمع میکنم خوشحال میپره بالا و میگه تا فضا دوستت دارم

دیگه از وقت خواب گذشته

من

بابا داوود که از خواب بیدار شده

بچه ها